Akademia Orlika- cz.2

W rozwoju młodego piłkarza występują okresy sensytywne. Są to okresy czasu, w którym dziecko jest bardzo wrażliwe na określone elementy nauczania. Przykład: jeśli uczymy 6-latka podania przez cały sezon to on i tak się tego nie nauczy, ponieważ nie jest to jego okres sensytywny na podania. Jest to jego okres sensytywny m.in na ochronę piłki. Jeżeli więc będzie trenowało ochronę piłki w tym okresie, jest to dla niego zrozumiałe i będzie to szybko przyswajał.

Wypisałem w punktach najważniejsze według mnie informacje:

1) Należy dzielić planowanie na etapy. Nie należy każdego roku trenować tego samego. W każdym wieku występować powinny inne zawartości treningowe, odpowiednie dla kategorii wiekowej i ich okresów sensytywnych. To jest jak w szkole: dzieci, które nie umieją dodawać…nie wolno uczyć algorytmów.

David przedstawia etapy w futbolu: EGO do 9 lat, SUMATYWNY 10-14 lat, KOLEKTYWNY 15-19 lat. Gdy grają dzieci z pierwszego etapu, nie należy krzyczeć PODAJ PODAJ!! Lepszą instrukcją jest po prostu: wyciągnij ramię, umiejętnie broń piłkę. 

Podsumowując: W każdym etapie trzeba trenować różne zawartości treningowe i stosować różne ćwiczenia.

2) Ważną sprawą wg mnie, którą powiedział David jest to, że tak naprawdę niezależnie od tego jak pracujemy, to jeśli chłopiec ma talent to i tak będzie grał potem w pierwszej drużynie. Rzecz jednak w tym, żeby każdy zawodnik osiągał granicę swoich możliwości rozwoju. Zdarza się bowiem, że gracze, którzy grają w pierwszych ligach mogliby osiągnąć wyższy poziom, gdyby zostali dobrze pokierowani na danym etapie rozwoju.

3) Hiszpański trener przedstawia nam dwie metody pracowania nad daną zawartością treningową. Pierwsza to analityczna, która polega na tym, że wypracowujemy akcje gry takie, które są wyciągnięte z kontekstu meczu w celu poprawy konkretnych elementów gry. Można ćwiczyć je z pasywnym przeciwnikiem lub bez niego oraz z piłką lub bez piłki.

Korzyści: Można wpłynąć na poprawę bardzo konkretnych celów. Można użyć dużą ilość powtórzeń.

Przeszkody: Można wpłynąć na jedną z wielu możliwości, z których można uzyskać akcję meczową. Trudność w zaprezentowaniu w zawodach tego co się nauczyło.

Metoda globalna natomiast pozwala wypracować sytuacje w grze, które mają dużo elementów strukturalnych pojawiających się podczas meczu.  Ćwiczenia globalne wykonywane są zawsze z kolegą z drużyny, z przeciwnikiem i z piłką.

Korzyści: Pracuje się w sposób symultaniczny nad aspektami technicznymi, taktycznymi i fizycznymi. Poprawa w treningu widoczna jest natychmiast podczas meczu.

Przeszkody: Mała ilość powtórek, mała kontrola tego jak wykonuje się ćwiczenie.

Ty jako trener musisz wybrać czy dziecko zrobi 100 powtórzeń bez przeciwnika czy 10 powtórzeń z przeciwnikiem. Natomiast, gdy dzieci miałyby wybór, bez wątpliwości wybrałyby metodę globalną. Jest ona bowiem zbliżona do meczu. Dzieci chcą trenować globalnie, bo po prostu się wtedy bawią. Nie chodzi jednak o to, żeby cały czas grać mecze, ale brać jednak pod uwagę to, co je cieszy.

4) W futbolu mamy 3 mechanizmy: percepcji, decyzji i wykonania. Istnieją one w każdym sporcie. Jednakże np. w biegu na 100m mechanizm percepcji i decyzji jest mniej ważny, a najważniejsze jest wykonanie. Percepcja dotyczy tylko toru, decyzja zaś wystartowania i biegu po torze. Jednak w futbolu musimy postrzegać dużo więcej rzeczy, musimy podejmować różne decyzje przy różnych opcjach wyboru. To co różni najlepszych od przeciętnych to nie wykonanie, ale to, że widzą więcej niż inni oraz decydują lepiej i szybciej niż inni. Tak więc w piłce nożnej mechanizm percepcji i decyzji jest nawet trochę ważniejszy od samego wykonania.

Przekładając teraz te mechanizmy na metodę analityczną i globalną, w tej pierwszej ćwiczymy tylko wykonanie. W drugiej natomiast samo wykonanie może troszkę mniej, ale za to stymulujemy nasze decyzje oraz percepcje.

Dochodzimy zatem do wniosku, że metoda globalna jest lepsza. Nie chodzi jednak o to, że metodę analityczną należy wyeliminować. Według Davida chodzi tu o to, że jeśli w treningu jest większość ćwiczeń analitycznych niż globalnych to trening jest zły.

5) Hiszpanie wskazują bardzo ważny aspekt odnośnie podania. Okres sensytywny na podanie przypada na wiek od 11 roku życia. Wcześniejsze trenowanie podania oczywiście jest możliwe, ale nie będzie przynosiło takiego efektu jak później. Nie będzie możliwe znaczące poprawienie podania wcześniej.

6) Ważne jest, żeby podczas jednego treningu skupiać się na jednej zawartości treningowej. Jeśli trenuje podanie, to nie wymuszam w jakiejś strefie tylko prowadzenia, zabraniając podawania.