Zawodnicy z kodem genetycznym mniej błyskotliwym, ale stymulowanym i formowanym najpierw w "Escuela de Iniciacion Deportiva", a później w "Escuela de Futbol" z poprawnymi metodami, mogą uzyskać więcej połączeń mózgowych, niż zawodnicy dobrze uwarunkowani genetycznie, którzy byli szkoleni metodami tradycyjnymi, które dominują jeszcze w większości państw, klubów i szkół piłki nożnej.
Tradycyjne nauczanie w piłce nożnej jest ogólnie słabym bodźcem. W kształtowaniu przyszłych piłkarzy są jeszcze trenerzy, którzy dają swoim uczniom gotową rybę każdego dnia, podczas gdy niewielu trenerów po prostu uczy jak złowić tą rybę. Owe tradycyjne nauczanie wraz ze swoimi treningami i meczami, szkodzi wszystkim młodym zawodnikom, ponieważ uniemożliwia rozwój obszarów mózgowych.
Czym jest więc TRADYCYJNE NAUCZANIE W PIŁCE NOŻNEJ?
1. Przyjmowanie za punkt wyjścia grę dorosłych z oficjalnymi zasadami FIFA, bez przystosowania ich dla dzieci. Dziecko 7/8 letnie rywalizuje na tych samych zasadach co dorośli profesjonaliści.
2.Przyspieszanie rozwoju zawodnika, przeciwstawiając go zbyt wcześnie trudnościom i złożoności przepisowego futbolu.
3. Oferowanie (podczas treningów)zawartości, które nie wymagają rywalizacji. To znaczy, że trening z meczem się nie warunkują, w meczach gra się inny futbol niż na treningach.
4. Po wielu ćwiczeniach zamkniętych, metodą analityczną(o której pisałem w artykule Akademia Orlika) aplikuje się grę - ćwiczenie otwarte, metodą globalną - zamiast rozważyć jako punkt wyjścia zawsze metodę globalną, otwartą grę, żeby później ćwiczyć to czego brakuje, żeby móc po prostu grać lepiej. Nie powinno się postrzegać gry jako nagrodę na koniec treningu, ale jako konieczność.
5. Rozważanie techniki, taktyki, przygotowania fizycznego i mentalnego jako oddzielne części, myśląc, że to suma tych 4 części zapewnia dobrą wydajność zawodnika.
6. Nadawanie zbyt dużej istotności mechanizmowi wykonania technicznego, nauczając głównie jak zrobić pewne rzeczy. Nauczanie planuje się tak, żeby panować nad różnymi oddzielonymi ruchami technicznymi od pozostałych komponentów gry, ruchów pozbawionych znaczenia, które piłkarze będą przyswajać, aby je w końcu zautomatyzować po pewnej liczbie powtórzeń. Logicznie rzecz biorąc punkt ten prowadzi do nacisku na grę indywidualną.
7. Pojmowanie zawodnika jako gracza pasywnego, który powinien wykonywać instrukcje techniczne. Dziecko zmienia się w piłkarza wykonującego zamiast myślącego.
8.Poszukiwanie szybkich rezultatów w zawodach ze współudziałem techniki i graczy, żeby osiągać wyniki w czasie najszybszym jak to tylko możliwe.
Podsumowując tekst, który przetłumaczyłem na rzecz tego artykułu, chcę zwrócić szczególną uwagę na - jak ja to nazywam - "inteligencję boiskową". Uważam, że zdolność postrzegania przestrzeni i wszystkiego co się w niej dzieje oraz podejmowanie trafnych decyzji jest głównym czynnikiem we wszystkich grach zespołowych. Trenerze, Trenerko! Stwarzaj swoim podopiecznym podczas treningu jak najwięcej sytuacji, w których trzeba myśleć i rozwiązywać pewne sytuacje na boisku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz