Akademia Orlika cz.8 - etap 10-11 lat

Etap 10-11 lat to etap, w którym w głowie dziecka pojawiać się zaczyna gra kolektywna. Dlatego tak ważne jest zacząć nauczanie podania.


Istotne jest, aby po podaniu nastąpiła kontynuacja gry. Występują tutaj zalecenia:
1) Po podaniu biegniemy, nie stoimy
2) Podanie musi być silne. Jeżeli będzie mocne to podający będzie poprawiać podanie, a przyjmujący przyjęcie. Poza tym będzie ono trudniejsze do przechwycenia przez przeciwnika.
3) Podnosić głowę(percepcja)
4) Podejmowanie decyzji, wybór. Ważne jest, aby dziecko uczyło się wybrać najlepszy wariant podania. Zawsze jeden piłkarz decyduje, ale reszta zawodników musi mu pomagać.

Jeśli jest to możliwe to najlepsze jest podanie w kierunku bramki przeciwnika, do zawodnika, który jest najbliżej tej bramki. Dlatego zawodnik, który jest z przodu musi być w ruchu, musi się pokazywać. Musimy więc uczyć podań krótkich, ale też długich.To samo tyczy się podania do już jednego konkretnego zawodnika. Ten zawodnik, który ma otrzymać podanie ma pokazać się tak, żeby otrzymać piłkę bliżej bramki przeciwnika niż dalej.

Normalnie, gdy robimy ćwiczenie analityczne w dwójkach to nie ćwiczymy w nich percepcji oraz decyzji. Dlatego konstruując ćwiczenia analityczne musimy pamiętać o ćwiczeniu także tych dwóch ważnych elementów. Podanie to czysta inteligencja. Jeśli drużyna ma piłkę to męczy zarówno fizycznie jak i psychicznie przeciwnika.

Hiszpanie zaznaczają też, że wertykalne, frontalne podania są łatwiejsze do przejęcia przez obrońcę.

5) Uwolnienie się od krycia. Nie ma podania jeśli nie ma wsparcia kolegi, jego ruchu. W kryciu ważne jest, aby widzieć przeciwnika, piłkę i swoją bramkę. W uwalnianiu się od krycia natomiast liczy się widzenie piłki, przeciwnika, bramki przeciwnika, a także ciągły ruch, poszerzanie pola gry, zwód w jedną stronę i uciekanie w drugą. Ważne jest także znikanie z pola widzenia kryjącemu.

Na koniec tego dnia Hiszpanie mówią jeszcze, że trenerzy winni zostawić kontrolowanie policji. To nie jest cel trenerów. Oni powinni skupić się nad nauczaniem, a nie na ciągłym poprawianiu organizacji i kontrolowaniu zawodników. Jest to też kolejny powód do większej ilości ćwiczeń globalnych(meczów) niźli analitycznych. Podczas tej drugiej formy zawodnicy często zaczynają się nudzić, wymyślać. Kiedy mają mecz to wszyscy są zajęci grą.